Ik was met mijn gezin op vakantie in het zuidwestelijke puntje van Engeland in Plymouth. Het was ongebruikelijk warm, zeker voor Engels begrippen. Langs de baai van Plymouth lag een groot buitenzwembad uit de Art Deco tijd, je kon er vanaf de kade van bovenaf op kijken. Begeleid door onbeduidende housebeats die uit de speakers dreunden was een groep aan het aquagymen. Min of meer simultaan bewogen ze mee op de muziek en op de aanwijzingen van de geestdriftige instructrice. Het zag er allemaal volmaakt logisch uit. Haal echter de muziek en de beweging weg en het tafereel krijgt plotseling een heel andere beweegreden: kuddegedrag. Een lege massa die elkaar blindelings volgt zonder dat nog iemand weet wie er begonnen is en waarom. Wat begon als aquagymles eindigt in een absurde exodus.